Ξεκινούν οι Πανελλήνιες και πολλοί μαθητές θα ανοίξουν τα φτερά τους σε νέες πόλεις, έτοιμοι να διεκδικήσουν τη πολυπόθητη ενηλικίωση. Τι συμβαίνει όμως με τους γονείς που θα μείνουν πίσω; Πως θα διαχειριστούν αυτή την αλλαγή;
Το φαινόμενο της «άδειας φωλιάς» (empty nest syndrome) είναι η μεταβατική περίοδος όπου και τα παιδιά, ως νεαροί ενήλικες πλέον, αποχωρούν από το γονεϊκό σπίτι, αρχικά για να σπουδάσουν σε κάποια άλλη πόλη. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που επηρεάζει άμεσα τους γονείς και αλλάζει σε ένα μεγάλο βαθμό τη δομή της οικογενείας. Είναι μία ιδιαίτερη στιγμή όπου οι γονείς αποχωρίζονται τα παιδιά, και έρχονται αντιμέτωποι οι ίδιοι με πολλές αλλαγές, κυρίως σε συναισθηματικό επίπεδο.
Θεωρείται μία αρκετά δύσκολη περίοδος για τους γονείς, καθώς αλλάζει η ταυτότητα και η δυναμική της οικογενείας σαν σύστημα, αλλά και οι ίδιοι κατακλύζονται από συναισθήματα αμφιθυμίας και κλονίζονται οι ισορροπίες τους. Ο αποχωρισμός δεν είναι εύκολος.
Πλέον, οι γονείς, πρέπει να αποδεχτούν ότι τα μικρά τους δεν θα είναι υπό την επίβλεψη και την πλήρη ευθύνη τους και χρειάζεται να τα εμπιστευθούν. Καθώς οι νεαροί ενήλικες πλέον ζουν αυτόνομα και ανοίγουν τα φτερά τους, οι γονείς, πίσω στην εστία, νιώθουν ότι ο ρόλος τους και η ευθύνη τους έχουν αλλάξει. Χρειάζεται λοιπόν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα και να εμπιστευθούν τους νεαρούς ενήλικες στο νέο τους ρόλο, δίνοντας τους χώρο και ελευθερίες.
Αλλαγή του γονεϊκού ρόλου
Ας δούμε όμως πώς μπορεί, η «άδεια φωλιά» να αναδιαμορφώσει την αίσθηση του γονεϊκού ρόλου που είχαν μέχρι τώρα. Τις πρώτες μέρες είναι σύνηθες να μην μπορούν να διαχειριστούν την ανησυχία τους αλλά και τη σταδιακή ματαίωση που βιώνουν. Είναι φυσιολογικό να νιώσουν αδύναμοι και ότι χάνουν τον έλεγχο. Χρειάζεται να αναπροσδιορίσουν την ταυτότητα τους ως γονείς.
Συνειδητοποιούν ότι δε μεγάλωσαν μόνο τα παιδιά, αλλά και οι ίδιοι. Τον πρώτο καιρό η μοναξιά θα είναι έντονη, καθώς όλα αυτά τα χρόνια είχαν μάθει να ετεροκαθορίζονται μέσα από τις ανάγκες των παιδιών. Τώρα πρέπει να του επιτρέψουν να μάθει να “επιβιώνει” μόνο του, να το αντέξουν, και να στραφούν περισσότερο στις ανάγκες τους και να φροντιστούν.
Η νέα καθημερινότητα
Καθώς τα παιδιά, λοιπόν, αποχωρούν από το σπίτι, αλλάζει ο τρόπος που οι γονείς βλέπουν και βιώνουν την καθημερινότητα σε συναισθηματικό αλλά και σε ρεαλιστικό επίπεδο. Αλλάζουν οι ευθύνες τους, οι αρμοδιότητες τους και τα παιδιά πλέον δεν συμπεριλαμβάνονται με την ίδια δυναμική σε αυτές. Χρειάζεται να αντέξουν αυτή την επίπονη, και για πολλούς απότομη αλλαγή. Μία συχνή παγίδα, που πρέπει να προσέξουν οι γονείς, είναι η ανάγκη τους να κρατήσουν την ίδια σχέση με το παιδί μέσω προσπαθειών για άσκηση ελέγχου και υπερβολικά συχνή επικοινωνία μαζί του.
Πώς μπορούν να το διαχειριστούν
Οι γονείς μπορούν να διατηρήσουν μία συχνή επικοινωνία με το παιδί, με σαφή και ξεκάθαρα όρια, χωρίς να γίνεται παρεμβατική για εκείνο, χωρίς να διακυβεύεται η εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο του. Χρειάζεται να εντάξουν νέες συνήθειες στην καθημερινότητα τους, ίσως ένα καινούριο χόμπι, μία αλλαγή στο σπίτι, πιο συχνές εξόδους και κοινωνικές επαφές με φίλους. Μπορούν να αναπροσδιορίσουν τον ελεύθερο χρόνο τους και να τον εκμεταλλευτούν θετικά.
Σε περιπτώσεις όπου οι συναισθηματικές μεταβολές παραμένουν έντονες, και οι γονείς δυσφορούν, ίσως να είναι θεμιτό να ζητήσουν βοήθεια από κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας για να θωρακιστούν και να μπορέσουν να διαχειριστούν αυτές τις ξαφνικές αλλαγές που βιώνουν.
Χρειάζεται να κρατάμε καλά στο μυαλό μας, πως δεν είναι μόνο για εμάς μία έντονη περίοδος αλλά και για το παιδί, καθώς και εκείνο καλείται να διαχειριστεί πολλές αλλαγές. Είναι σημαντικό να τις αγκαλιάσουμε και να το υποστηρίξουμε ως γονείς, για να του δώσουμε τα εφόδια ώστε να μπορέσει να γίνει ένας αυτόνομος, ανεξάρτητος και επαρκής ενήλικας.
Αρχική δημοσίευση
allaboutparents.gr | Positive Parenting
Μαρία Φούντα Σχεσιακή Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Υπερείδου 6, Ηλιούπολη
6945494044 www.mariafounda.com
Comments